Θέση Παιχνιδιού

Θέση ΠαιχνιδιούΠερίπου στη μέση της επιλεγμένης μας διαδρομής και σε μια τεχνητή κοιλότητα στον βράχο, προφυλαγμένοι από τις καιρικές συνθήκες, έχετε την δυνατότητα, να παρατηρήσετε πολλά αντιπροσωπευτικά είδη από την χλωρίδα και την πανίδα της περιοχής. Ανάλογα βέβαια και με την εποχή επίσκεψης σας στον χώρο και με τον χρόνο που διαθέτετε.ΒίδραΣτις πυκνές λόχμες, που σχηματίζονται από υδρόφιλα και παρόχθια φυτά και στα βαθύτερα σημεία του ποταμού, που δημιουργούνται από τη συνεχή ροή του νερού, βρίσκει καταφύγιο η Βίδρα (Lutra lutra). Πρόκειται για ένα σπάνιο και απειλούμενο θηλαστικό που διακρίνεται για την ευλυγισία του και την ιδιαίτερή του ταχύτητα στο κολύμπι. Νυκτόβιο κυρίως είδος, το οποίο αναζητά την τροφή του στο ποτάμι αλλά και παρόχθια. Η βίδρα τρώει ψάρια, καβούρια, όστρακα, καραβίδες, νερόφιδα, αμφίβια, αλλά και πουλιά, ακόμη και μικρά θηλαστικά. Είναι είδος που κινδυνεύει και προστατεύεται στην Ευρώπη, αλλά εδώ και στην ευρύτερη περιοχή, έχει μια μόνιμη και σταθερή παρουσία.ΣυκοφάγοςΤους καλοκαιρινούς μήνες, στα ίδια πυκνά από βλάστηση σημεία, εντοπίζουμε το πουλί Συκοφάγο (Oriolus oriolus), το οποίο ευκολότερα το ακούμε, παρά το παρατηρούμε. Το κιτρινοπράσινο χρώμα του Συκοφάγου και οι συνήθειές του, να παραμένει καλά κρυμμένος στις πυκνές φυλλωσιές, καθιστούν το είδος ένα από τα δυσκολότερα, παρατηρήσιμα πτηνά στην ελληνική φύση. Τα αρσενικά άτομα διακρίνονται από το έντονα κίτρινο χρώμα τους. Ο Συκοφάγος είναι καλοκαιρινός επισκέπτης στην περιοχή και διατρέφεται με έντομα, αλλά και με διάφορους άγριους καρπούς και φρούτα.Βραχοχελίδονα φωλιάσματαΤο Βραχοχελίδονο (Ptyonoprogne rupestris), είναι ενδημικό είδος και το μοναδικό χελιδόνι που ξεχειμωνιάζει στη νότια Ελλάδα σε ζεστές περιοχές, όπως οι λιμνοθάλασσες. Το καλοκαίρι αρκετοί πληθυσμοί του είδους μεταναστεύουν βορειότερα, σε ξηρές περιοχές και συχνά στην κεντρική Ελλάδα συναντάται σε υψόμετρο πάνω από τα 1.000 μέτρα.Στην κοιλάδα του Νέστου, μικρός αριθμός από Βραχοχελίδονα (Ptyonoprogne rupestris) χτίζουν τις φωλιές τους στα απόκρημνα βράχια και σε προφυλαγμένες πάντα θέσεις. Η περιοχή θεωρείται μια από τις βορειότερες θέσεις εξάπλωσης τους στον ελλαδικό χώρο.ΑγριοκουμαριέςΣε διάφορα σημεία της διαδρομής, σε ηλιόλουστες και καλά προφυλαγμένες θέσεις από τον παγωμένο αέρα, αλλά ακόμα και σε πολύ στενές σχισμές βράχων φυτρώνει η Αγριοκουμαριά (Arbutus andrachne). Το φυτό αυτό ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα είδη της χλωρίδας της περιοχής, από τον εντυπωσιακά λείο κεραμιδί κορμό του και με την μοναδική πλαστικότητα των κλαδιών του. Την άνοιξη ξεχωρίζουν τα πυκνά άνθη της, που σχηματίζουν ταξιανθίες, αργά δε το καλοκαίρι και το φθινόπωρο παρατηρούμε τους ώριμους κόκκινους καρπούς της, οι οποίοι όμως δεν τρώγονται από τον άνθρωπο. Όμως, οι καρποί της Αγριοκουμαριάς, τους δύσκολους χειμωνιάτικους μήνες, εξασφαλίζουν άφθονη τροφή σε πολλά ζωικά είδη, όπως και οι καρποί της αγριελιάς. Η Αγριοκουμαριά είναι θάμνος αργής ανάπτυξης και πολύ ανθεκτικός στην ξηρασία, στη διάβρωση του εδάφους, αλλά και στις πυρκαγιές.