Κιοσκι

Φτάνοντας στο τέλος μιας μεγάλης στροφής του μονοπατιού και στην ευνοϊκή θέση για μια πανοραμική θέα, μετά από περπάτημα περίπου 20 λεπτών, μας δίνεται η δυνατότητα να εποπτεύσουμε τον χώρο, από τον βορρά προς τον νότο και να παρατηρήσουμε την μεγάλη ποικιλία στο τοπίο και ιδιαίτερα στη βλάστηση. Την άνοιξη τα λαμπερά και τρυφερά φύλλα στα δέντρα και τους θάμνους, μαζί με τα ποικιλόχρωμα αγριολούλουδα, σηματοδοτούν την έναρξη,, μιας νέας και ελπιδοφόρας εποχής, για όλους του φυτικούς και ζωικούς οργανισμούς στην περιοχή.Από τις όχθες του ποταμού, έως ψηλά στα απόκρημνα βράχια, διάφορα φυτικά και ζωικά είδη, συνυπάρχουν, ή και ανταγωνίζονται μεταξύ τους. Από αυτό το σημείο, με κατεύθυνση προς τον βορρά, συνεχίζει το μονοπάτι, έως το κέντρο των Στενών του Νέστου, όπου υπάρχει και ο εγκαταλειμμένος σήμερα σιδηροδρομικός σταθμός των Λιβερών. Υπάρχουν επίσης, καλοδιαμορφωμένα πέτρινα μονοπάτια, για όσους θέλουν να τα ακολουθήσουν, τα οποία οδηγούν χαμηλά, κοντά στην πυκνή παρόχθια βλάστηση, όπου έρχεται κανείς σε επαφή με το ποτάμι και τη ροή του νερού.Φτάνοντας στο τέλος μιας μεγάλης στροφής του μονοπατιού και στην ευνοϊκή θέση για μια πανοραμική θέα, μετά από περπάτημα περίπου 20 λεπτών, μας δίνεται η δυνατότητα να εποπτεύσουμε τον χώρο, από τον βορρά προς τον νότο και να παρατηρήσουμε την μεγάλη ποικιλία στο τοπίο και ιδιαίτερα στη βλάστηση. Το καλοκαίρι και τις θερμές ώρες της ημέρας, το αεράκι που κατεβαίνει από τις πλαγιές και έτσι όπως έρχεται από τα Στενά του Νέστου, αναζωογονεί τον επισκέπτη και τον παρακινεί να κατέβει ως τις όχθες του ποταμού, να δροσιστεί και να χαρεί την αέναη κίνηση των νερών του.Φτάνοντας στο τέλος μιας μεγάλης στροφής του μονοπατιού και στην ευνοϊκή θέση για μια πανοραμική θέα, μετά από περπάτημα περίπου 20 λεπτών, μας δίνεται η δυνατότητα να εποπτεύσουμε τον χώρο, από τον βορρά προς τον νότο και να παρατηρήσουμε την μεγάλη ποικιλία στο τοπίο και ιδιαίτερα στη βλάστηση. Το φθινόπωρο και ειδικότερα εκείνες τις ιδιαίτερα, ηλιόλουστες, φωτεινές μέρες, είναι πιο κατάλληλη εποχή να επισκεφθεί κανείς την περιοχή. Η εναλλαγή των χρωμάτων στη βλάστηση, αποκαλύπτει την πλούσια βιοποικιλότητα στον χώρο.Φτάνοντας στο τέλος μιας μεγάλης στροφής του μονοπατιού και στην ευνοϊκή θέση για μια πανοραμική θέα, μετά από περπάτημα περίπου 20 λεπτών, μας δίνεται η δυνατότητα να εποπτεύσουμε τον χώρο, από τον βορρά προς τον νότο και να παρατηρήσουμε την μεγάλη ποικιλία στο τοπίο και ιδιαίτερα στη βλάστηση. Ο χειμώνας αποπνέει την ηρεμία και τη γαλήνη του τοπίου. Η φύση αναπαύεται από τους ρυθμούς φυλλοβολίας, καρποφορίας και παραγωγής των προηγούμενων εποχών. Η βροχή και το χιόνι είναι καλοδεχούμενα, σε έναν τόπο που τα έχει απόλυτα ανάγκη.ΟφίουροςΣυχνά η πορεία μας στο μονοπάτι διαταράσσεται από ένα γρήγορο και θορυβώδες σύρσιμο ανάμεσα σε βράχια και θάμνους. Η παρουσία του ερπετού γνωστού ως Τυφλίτης, ή Φιδόσαυρα (Pseodopus, ή Ophisaurus apodus) είναι πολύ κοινή και δεν αποτελεί κανέναν απολύτως κίνδυνο για τους περιπατητές. Πρόκειται, για ένα είδος σαύρας, συχνά με μήκος πάνω από ένα μέτρο, το οποίο,, στην εξελικτική του πορεία έχασε τα άκρα του και έτσι η μορφή του σήμερα μοιάζει περισσότερο με φίδι. Προτιμά δροσερές τοποθεσίες και τρέφεται κυρίως με ασπόνδυλα.ΟχιάΠιο σπάνια στον χώρο, αλλά επικίνδυνη, είναι η παρουσία της Οχιάς (Vipera ammodytes). Υπάρχει κυρίως στις ηλιόλουστες, ξερικές και βραχώδεις περιοχές με αραιή βλάστηση, όμως, το φίδι αυτό σπεύδει να απομακρυνθεί πρώτο, όταν αντιληφθεί την ανθρώπινη παρουσία. Η οχιά δεν ξεπερνά σε μήκος το ένα μέτρο και το χρώμα της εμφανίζει μια ποικιλία σε αποχρώσεις του μπεζ – καφέ, με χαρακτηριστικό έντονο σχέδιο πάντα στην πλάτη. Η οχιά τρέφεται με μικρά τρωκτικά, πουλιά και ερπετά. Σε περίπτωση που νιώσει κίνδυνο, κουλουριάζεται και «σφυρίζει» προειδοποιητικά.Ελληνική χελώναΗ Ελληνική Χελώνα ή Testudo graeca, όπως είναι η επιστημονική της ονομασία, είναι προστατευόμενο είδος από την ελληνική και την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Παρατηρείται σταθερά στην περιοχή, από την άνοιξη, έως και τους φθινοπωρινούς μήνες. Η χελώνα τρέφεται με μια πληθώρα φυτών, αλλά και ασπόνδυλων ειδών. Στην φωτογραφία απεικονίζεται ανήλικο, αρσενικό άτομο.ΑσπόνδυλαΣτον χώρο παρατηρούνται πολλές ζωοκοινωνίες ασπόνδυλων. Υπάρχουν στην περιοχή αρκετά είδη από χερσαία σαλιγκάρια, όπως τα εδώδιμα Helix pomatia & aspersa.Στην ευρύτερη περιοχή των Στενών του Νέστου εντυπωσιάζει η πληθώρα εντόμων. Η παρουσία των εντόμων υποστηρίζεται από την μεγάλη ποικιλία φυτικών ειδών. Ανάμεσα στα πολλά είδη εντόμων υπάρχουν και λεπιδόπτερα (πεταλούδες). Χαρακτηριστικό είδος πεταλούδας που ανήκει στην οικογένεια Nymphalidae, είναι το είδος Inachis io, που ονομάζεται και Πεταλούδα Παγώνι.Πολύ συχνά, τους χειμερινούς μήνες, οι Πασχαλίτσες (Coccinellinae) συγκεντρώνονται, σε πυκνές ομάδες και σε μεγάλους αριθμούς, για να ξεχειμωνιάσουν σε απάγκιες και ηλιόλουστες θέσεις, έως ότου δραστηριοποιηθούν ξανά, με τον ερχομό της άνοιξης.ΑγριολούλουδαΑνάλογα με την εποχή, διάφορα αγριολούλουδα, όπως οι κρόκοι αλλά και αρωματικά βότανα, όπως η μέντα και το θυμάρι, χρωματίζουν και αρωματίζουν τον χώρο. Νωρίς την άνοιξη ξεχωρίζουν, στα ηλιόλουστα ξερικά βράχια, οι Aνεμώνες (Anemone pavonina var. purpureoviolacea).Στην προχωρημένη πια άνοιξη, οι Πασχαλιές (Syringa vulgaris), που φυτρώνουν σε χώρους πιο υγρούς και πιο πυκνούς σε βλάστηση, εντυπωσιάζουν με την πλούσια ανθοφορία τους.Τους θερινούς μήνες, στους ίδιους τόπους, οι Λαδανιές (Cistus incanus), με τα ροζ άνθη και τα δερματώδη φύλλα, διαδέχονται την ανοιξιάτικη, αντίστοιχη βλάστηση.Υπάρχει όμως και μεγάλη ποικιλία από Γεράνια (Geranium), τα οποία αναπτύσσονται και ευδοκιμούν σε πιο σκιερές και πιο υγρές θέσεις.Όλο τον χρόνο, κυριαρχούν οι θάμνοι και τα αειθαλή δέντρα, όπως οι Αγριελιές, τα Κέδρα και τα Πουρνάρια. Ενώ σε πιο υγρές θέσεις και πιο χαμηλά προς το ποτάμι, αλλά και μέσα στις ρεματιές επιβάλλονται, κυρίως στην αρχή της άνοιξης, με την έντονη ανθοφορία τους, οι Κουτσουπιές (Cercis siliquastrum). Χαρακτηριστικό αλλά σπάνιο, για τον ελληνικό χώρο είναι το Αγριοκυπάρισσο (Juniperus excelsa). Το πολύτιμο αυτό δέντρο φυτρώνει και αναπτύσσεται κυρίως σε απόμακρες και δυσπρόσιτες πλαγιές. Συνηθέστερα στην περιοχή, βρίσκουμε το Αγριοκυπάρισσο εκτεθειμένο στο άπλετο φως, εκμεταλλευόμενο την ελάχιστη υγρασία, η οποία εγκλωβίζεται στα ασβεστολιθικά βράχια της περιοχής.http://www.herpetofauna.gr/index.php?module=cats&page=read&id=91&sid=86http://www.herpetofauna.gr/index.php?module=cats&page=read&id=179&sid=144http://www.herpetofauna.gr/index.php?module=cats&page=read&id=69&sid=67